Dat heet dan gelukkig zijn

“Dansen maakt je écht gelukkig” titelde het Laatste Nieuws op 18 februari jongstleden. Niet kunnen dansen, maakt dat ongelukkig? Ongelukkig is wellicht overdreven. Toch waren de voorbije twee jaren niet bepaald vreugdevol voor wie zich op de dansvloer thuis voelt.

’t Is stille

Het is weer wat stiller geworden op podia en in repetitielokalen. Maar nagenoeg 200 jaar geleden schreef John Keats (1795 – 1821) ‘a thing of beauty is a joy forever’. Deze beklijvende woorden mogen ons sterken om waardevolle tradities levend te houden.

Eén bijtje maakt niet genoeg honing

Wat een weelde, moet de honingbij gedacht hebben bij het aanschouwen van zoveel kleurenpracht. Ze bezocht menige bloem, maar de hoeveelheid nectar leverde slechts sporen van honing op.

En toen kwam alles goed

Met zes waren ze, zes koolmeesjes in een warm nest. Waren er toch te veel eitjes gekomen, te veel voor de levensnoodzakelijke zorg? Viel de beslissing te zwaar over wie wel en wie niet moest gevoed worden? Werden moeder en vader mees vogels voor de kat? Kwam er ruzie in het huishouden? In ieder geval werden de jongen verlaten. Geen van hen overleefde het. Dit editoriaal gaat over kwaliteit en kwantiteit, met een flink pak praktische beschouwingen.

Hoelang nog?

We willen er niet over spreken, maar we kunnen er niet over zwijgen. Een maand geleden schreef ik dit editoriaal. Nog steeds blijft de bekommernis om COVID. We beschikken nu over het vaccin van Johnson & Johnson. Mei en juni worden topvaccinatiemaanden. En zullen we, eens gevaccineerd eindelijk terug samen mogen dansen? Een reflectie is op zijn plaats.

Handen reiken

Het ziet ernaar uit dat we in 2021 zullen moeten leren samenleven met het hardnekkige SARS-Cov2. Hoe lang zal het nog duren vooraleer we mekaar terug de handen mogen reiken? De titelpagina liegt er niet om: handen spelen een belangrijke rol in het volksdansen. Ze liggen aan de basis van harmonie tussen dansers. Ze zijn onmisbaar in beleving en expressie. We beginnen dit editoriaal alvast met een ode aan de handen.

Wanneer zes mensen dansen

Eind 1918 greep de Spaanse griep wild om zich heen. Het aantal dodelijke slachtoffers begon dat van de tanende ‘groote oorlog’ te overtreffen. Geen vaccin, nauwelijks doeltreffende geneesmiddelen, het personeel in de ziekenhuizen moest lijdzaam toezien en hopen op het recuperatievermogen van de patiënten. Ondertussen blijven we maar worstelen met een ingeburgerd virus, in de samenleving en op de dansvloer, alsof ons dat voor het eerst overkomt.

Schouderklopje

Een internationaal team onderzoekers, onder wie geologen van de Vrije Universiteit Brussel, heeft bijkomend bewijs gevonden voor de theorie dat de dinosauriërs 66 miljoen jaar geleden (nvdr. of was het 65 miljoen jaar?) werden uitgeroeid door een meteorietinslag⁽¹⁾. Wat leren we uit deze gebeurtenis?

De sleutel die op elk slot past

…. We loaten ons altijd in ons hemde zette
Moar w’hen nie den tèd om der op te lette …

Wijlen Walter De Buck verkondigde deze waarheid. Of geldt die niet voor iedereen? Half november deden de plannen van Minister van Cultuur Jan Jambon wat meer bladeren van de bomen vallen. Het cultuurlandschap dreigt kaler te worden door de besparingen. Op vrijdag 9 november werden de beleidsnota’s van de Vlaamse ministers online geplaatst.

Afbraak en opbouw

De snelheid waarmee aan afbraak wordt gedaan blijft ons verbazen. Gelukkig wordt er nadien terug opgebouwd, dikwijls groter, dieper en hoger. In welke mate geldt afbraak en opbouw ook voor volkskunst?